هر گل تازه که چیدیم نچیدن به بود

چون رسیدیم به مضمون، نشنیدن به بود

پشت دست و لب افسوس گزیدن به بود

زهر نومیدی از آنها به چشیدن به بود

چون نفس راست نمودیم رمیدن به بود

جگر سوخته خویش مکیدن به بود

بجز از دامن شبها، نکشیدن به بود

در شنیدن به مراتب ز رسیدن به بود

بود اگر یوسف مصری، نخریدن به بود

نارسیدن به مطالب ز رسیدن به بود

قامت از بار علایق نکشیدن به بود

در دل غم زده چون غنچه خزیدن به بود

تخم بی حاصل ما را ندمیدن به بود

زیر شمشیر حوادث نتپیدن به بود

ورنه عیب و هنر خلق ندیدن به بود

به نظر پرده اغماض کشیدن به بود

ورنه چون رشته به گوهر نتیندن به بود

نخل بی بار مرا زود بریدن به بود

زیر بار غم ایام خمیدن به بود