یاد رویش نه چراغی است که خاموش کنند

نکند باده روشن به خردهای ضعیف

نیست ممکن که به معراج اجابت نرسد

کار صد رطل گران می کند از شادابی

دایم از غیرت خونابه کشانند خراب

قد برافراز که سیمین بدنان نقد حیات

عشق بالاتر ازان است که پنهان گردد

سرد مهران جهان گر همه صرصر گردند

صاف طبعان که به زندان بدن محبوسند

مست آیند به صحرای قیامت صائب