دست تاک از اثر نشأه صهباست بلند

محمل لیلی ازین بادیه چون برق گذشت

سطری از دفتر سرگشتگی مجنون است

جرأت خصم شود از سپر عجز افزون

با تو خورشید فلک یوسف چاهی باشد

گرد کلفت چه خیال است کند قامت راست؟

به تماشای سر زلف نخواهی پرداخت

جای رحم است نه غیرت، که بود شاهد عجز

دست بی حاصل ما صائب اگر کوتاه است