مرده شو تا به سر دست ترا بر گیرند

بیضه مرغان سرایی به ته پر گیرند

که زنان دامن خود بر سر مجمر گیرند

گر درین خاک سیه جای چو اخگر گیرند

مگر از بال و پرافشانی خود در گیرند

که به یک دست محال است دو ساغر گیرند

که تنک حوصلگان جمله ره در گیرند

کشتگان تواگر دامن محشر گیرند

سینه ات را چو صدف زود به گوهر گیرند

همچو بادامم اگر چشم به شکر گیرند

این نه طوقی است که از گردن ما بر گیرند

تشنگان تو اگر دامن کوثر گیرند

همچو آیینه اگر پشت تو در زر گیرند

ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند