رفت سیلاب به دریا و خس و خار بماند

خار خاری است که در سینه افگار بماند

دل ما بود که در حلقه زنار بماند

هرکه در بادیه عشق ز رفتار بماند

زاهد خشک که در پرده پندار بماند

هرکه را آینه در پرده زنگار بماند

آب گردید و در آن لعل گهر بماند

از غبار دل ما در ته دیوار بماند

خون ما بود که بر گردن دلدار بماند

دست هرکس ز تماشای تو از کار بماند

دل بی حاصل ما در ته دیوار بماند