چند جان سختی ما سنگ ره ما باشد؟

رحمت آن نیست که طاعت نکند عصیان را

نیستم عقل که مردود نظرها باشم

طالب گوهر عشقی، دل روشن به کف آر

اشک عشاق، نظر بسته به دامان آید

هر که با دختر رز دست در آغوش کند

عجبی نیست که رفتار فراموش کند

هر که را درد طلب نیست غم رزق خورد

دل صائب نکشد ناز ترشرویی بحر