تا کیم نوحه به گوش از دل ناشاد رسد؟

بر سر هر گره زلف تو لرزم که مباد

می شود دل نشود مضطرب از آمدنت؟

جگرم تازه نشد از گهرافشانی ابر

مور شو مور، که حکمت به سلیمان گذرد

نرود کاوش رشک از دل عاشق که هنوز

بر سر قسمت تیغ و قلم آید چو قضا

رو به دل بردن صائب چو کند چهره او