هر که در وقت جوانی ره طاعت گیرد

تا به کی چون سگ دیوانه ز بی توفیقی

چون سرآمد همه عمر به نافرمانی

دل هرکس که بدآموز به صحبت شده است

می نهد سنگ نشان در ره آمد شد خلق

نور خورشید، نظر بند ز روزن نشود

هر که را دل سیه از هستی این نشأه شده است

گیرد از بیجگری عقل سر خود به دو دست

گر شود دیده مردم ز تماشا روشن

نیست بالاتر اگر رتبه فقر از دولت

می شود نقل محافل سخن شیرینش

دست هرکس که چو خورشید زرافشان باشد

می رود دست و دل از کار ز نظاره تو

دل هرکس که شود سخت ز غفلت صائب