که بر موی میان مور در صحرا نهی پا را

ادا کن سجده سهوی اگر بی جا نهی پا را

اگر در خلد خوانندت به استغنا نهی پا را

چو عیسی از زمین بر عالم بالا نهی پا را

کنی سبز از طراوت چون خضر هر جا نهی پا را

شود بینا، اگر بر چشم نابینا نهی پا را

مبادا هر طرف چون مست، بی پروا نهی پا را

برون گر از میان خلق چون عنقا نهی پا را

به فرق عقل، بی باکانه چون صهبا نهی پا را

به چشم روشن خورشید چون عیسی نهی پا را

به جرأت چون کف سرمست بر دریا نهی پا را

چو مستان بی محابا بر سر مینا نهی پا را

مبادا بر زمین از روی استغنا نهی پا را

که گردد سرمه از گرمی، چو بر خارا نهی پا را

اگر چون مهر در راه طلب تنها نهی پا را

اگر صائب ز روی احتیاط اینجا نهی پا را