رشته چون بی گره افتد ز گهر می گذرد

سبزه تیغ درین ره ز کمر می گذرد

کاروانی که غبارش ز خبر می گذرد

برق ازین مزرعه با دیده تر می گذرد

که به یک چشم زدن همچو شرر می گذرد

خار دیوار ترا آب ز سر می گذرد

فیض، آبی است که از جوی سحر می گذرد

عمر گل در قدم باد سحر می گذرد

که سخن در صدف پاک گهر می گذرد

سخن صائب پاکیزه گهر می گذرد