کلفت از مردم آزاده شتابان گذرد

دیده هر که نشد باز درین عبرتگاه

خود شکن شهپر توفیق مهیا دارد

تاج لعل از سر منصور نهندش بر سر

گذرد تشنه دیدار تو از روضه خلد

رود از کار دو دستش ز عنانداری دل

قطع پیوند به دلهای دو نیم آسان است

دل دشمن به تهیدستی ما می سوزد

رفت در بیخبری عهد جوانی افسوس

تا به کی صائب از آن جان جهان باشم دور؟