تشنگان حال جگر سوختگان می دانند

شورش عشق و جنون را ز دل صائب پرس

مرکز از دایره انگشتر فرمان دارد

می توان یافت ز عنوان که چه در مکتوب است

می کند خنده گل جلوه آغوش وداع

اگر افتادن ما خاستنی خواهد داشت

پایه ناز دو بالا شود از خودبینی

نکند زخم زبان بیخبران را بیدار

هرکه را گوشه ای از وسعت مشرب دادند

خبر از خنده سوفار ندارد پیکان

روز ما تیره ز اندیشه فردا شده است