خاک چون آب روان بار سفر می بندد

موی ژولیده خود هر که به سر می بندد

ماه در خدمتش از هاله کمر می بندد

کمر کشتی من موج خطر می بندد

هر که از داغ تو آیین جگر می بندد

نخل امید که امروز ثمر می بندد

که گهر در صدف پاک گهر می بندد

لنگر سنگ کجا بال شرر می بندد؟

چشم شوخ تو به صیدی که نظر می بندد

غنچه چندین به گره بهر چه زر می بندد؟