نفس سرکش چه خیال است به فرمان گردد؟

با ضعیفان نظر لطف خدا بیشترست

هوس بیجگر از ناز شود روگردان

می گشاید دل غمگین به سبکدستی آه

می شود جمع به شیرازه خرمن آخر

بی ضرورت به سخن لب مگشا در پیری

لطف حق بیش بود با نظر افتاده خلق

رهنوردان طلب بال و پر یکدگرند

می شود پیش مه روی تو خورشید سفید

حیرت روی تو مهر لب صائب گردید