نخل قد تو به باغی که خرامان گردد

چون به گلزار روی خواب خمار آلوده

هر سیه روز به کیفیت چشمش نرسد

رنگ از چهره گلهای هوس محو شود

شرط عشق است که تا شور محبت باقی است

صائب از پرتو حسن است که بلبل شده است