این نه ابری است که از باد پریشان گردد

که برافروخته از سیلی اخوان گردد

که چو دل آب شود چشمه حیوان گردد

که غبار دل ازو سنبل و ریحان گردد

خواب سنگین مدد شوخی مژگان گردد

برق را توشه ره، خار مغیلان گردد

تا که بیدار ازین خواب پریشان گردد؟

هیچ تدبیر چنان نیست که حیران گردد

هرکه باکم ز خودی دست و گریبان گردد

دیده مور اگر ملک سلیمان گردد

بحر اگر عاجز سر پنجه مرجان گردد

که سر دار ز منصور به سامان گردد

که خس و خار تو بازیچه طوفان گردد

که به جان تشنه دیدار صفاهان گردد