همت از مردم کوتاه نظر می طلبد

ساده لوح آن که ز شمشیر ظفر می طلبد

دل صد پاره ما موی کمر می طلبد

قطع این بادیه سامان دگر می طلبد

مور حرص از نی بی مغز شکر می طلبد

صدف خام همان آب گهر می طلبد

از دل گمشده ما که خبر می طلبد؟

سرو سیمین تو آغوش دگر می طلبد

نه ز حرص است اگر مور شکر می طلبد

کشتی ما مدد از موج خطر می طلبد

هرچه می بایدش از آه سحر می طلبد