که می گفت از تنور خام این طوفان شود پیدا؟

که آن گوهر درین دریای بی پایان شود پیدا

که می ترسم غباری بر دل جانان شود پیدا

که در دل هر چه دارد خاک، از باران شود پیدا

همان از نقش پایش چشمه حیوان شود پیدا

که در دل انقلاب از جنبش مژگان شود پیدا

به قدر خس شرار از آتش سوزان شود پیدا

چه خواهم کرد اگر آن آتشین جولان شود پیدا؟

محال است این که با هم نعمت و دندان شود پیدا

مگر اهل دلی در عالم امکان شود پیدا