که دارد در گره هر موی خطش یک جهان سودا

نمی پیچد سر از سنگ ملامت همچنان سودا

به رغبت می کند با زخم شمشیر زبان سودا؟

چه حرف است این که کم می گردد از آب روان سودا؟

که وحشت می برد بیرون ز طبع وحشیان سودا

مکن زنهار تا ممکن بود با دوستان سودا

ازان دیوانه دایم می کند با کودکان سوا

درون پرده دارد چشمه حیوان نهان سودا

به ظاهر گر چه افسرده است در فصل خزان سودا

همامی کرد هرگز سایه را با استخوان سودا؟

که روغن می کشد از دانه ریگ روان سودا