دهان تنگ آن شیرین پسر پنهان نمی ماند

مگر عریان شود، ورنه چو گل صد جامه گر پوشد

فروغ عشق از سیمای عاشق می شود پیدا

ز زیر دامن مجمر شمیم عود رسوا شد

لب از اظهار راز عشق بستم، گرچه می دانم

ندارد آتش سوزنده ظرف بو نهان کردن

همانا تخم ما امیدواران رزق قارون شد

حدیث اهل دل مشهور عالم می شود صائب