سمندر نشأه این آتشین پیمانه می داند

کمان او مرا با خویشتن همخانه می داند

غبار معصیت را صندل بتخانه می داند

که جوهر را حجابش سبزه بیگانه می داند

پریشان حالی آن زلف را از شانه می داند

که مضمون خط زنجیر را دیوانه می داند

اگر صد عقده می افتد به بالش دانه می داند

وگرنه راه صحرای جنون دیوانه می داند

وگرنه دود راه روزن کاشانه می داند

نگاه آشنا را معنی بیگانه می داند