که چون از پا فتد بالینش از دست سبو باشد

گهی همدست ساغر، گاه همدوش سبو باشد

سر ما تا به کی از مغز خالی چون کدو باشد؟

میان مردمان آیینه دیگر با چه روا باشد؟

که زخم سینه چاکان تشنه خون رفو باشد

بهل تا از رگ گردن طنابش در گلو باشد

که می ترسم غبار خاطر آن تندخو باشد