که شکر در دل شب ایمن از جوش مگس باشد

جگردارست هر دزدی که همدست عسس باشد

که گل خندان بود تا در میان خار و خس باشد

که باغ دلگشا چاک گریبان قفس باشد

که ره خوابیده گردد کاروان چون بی جرس باشد

که گوهر روزی غواص از پاس نفس باشد

ندارد بیم افتادن ثمر چون نیمرس باشد

که سرگشته است فریادی که بی فریادرس باشد

زپیچ و تاب فارغ نیست تا سگ در مرس باشد