تن آسانی عنان زندگانی را نمی گیرد

سبکسیری شود سیلاب را در سنگلاخ افزون

فریب نشأه افیون مخور زنهار در پیری

به تدبیر از قضای حق میسر نیست جان بردن

بخیلان گر کنند استادگی در شکر افشانی

زبیقدری غباری نیست بر دل پاک گوهر را

نمی گردد غبار خط زرفتن حسن را مانع

نسازد پرده شرم از عتاب آن شوخ را خامش

نپوشد چشم اگر آن سنگدل از دیدن عاشق

ندارد خط مشکین رتبه آن لعل جان افزا

عرق بی خواست زان رخسار شرم آلود می جوشد

طلای خالص از آتش نبازد رنگ را صائب