زسنگ خاره دل آن چشم بازیگوش می گیرد

که قمری سرو را از طوق در آغوش می گیرد

نباشد بار بر دل هر که بار از دوش می گیرد

که اکثر پای مردم را سگ خاموش می گیرد

که موم از نیش زنبوران به نرمی نوش می گیرد

نگیرد خوان زنعمت آنچه از سرپوش می گیرد

چنین از ناله ام گر خون گلها جوش می گیرد

به جرأت شمع را فانوس در آغوش می گیرد

که دریا از صدف پیش سر شکم گوش می گیرد