سر آسوده مغزم با پریشانی سری دارد

به قصد خون من هر موی در کف خنجری دارد

زمین دردمندان خاک حاصل پروری دارد

که آغوش من انداز میان لاغری دارد

که هر کس هر چه دارد از برای دیگری دارد

سخن بر جا نمی ماند اگر بال و پری دارد

سر هر کس که اینجا با سر زانو سری دارد

که هر تبخاله ای در پرده دل کوثری دارد

نمی جنبد صدف از جای خود تا گوهری دارد

به سختی بگذراند عمر، هر کس جوهری دارد

وگرنه طوطی ما نیز تنگ شکری دارد