دل بی دست و پا چون آه سوزان را نگه دارد؟

درین موسم که صد فریاد دارد هر سر خاری

چمن پیرا خزان را مانع از یغما نمی گردد

کند در هر قدم زیر و زبر گر هر دو عالم را

گرفتم در گره بستم ز زلفش خرده جان را

به خون عالمی رنگین نشد از تیزدستیها

کسی را می رسد لاف زبردستی درین میدان

نمی گردد زتیغ این لشکر خونخوار رو گردان

نمی افتد زگرگان رخنه در پیراهن عصمت

لب جان بخش خوبان را خط شبرنگ می باید

به جای توشه می باید که دامن بر کمر بندد

به مهر موم نتوان چشم بندی کرد مجمر را

به میدان سخن حاجت نباشد سینه صافان را

جواهر سرمه بینش بود گردی کز او خیزد