زدریا ماهیان را بال و پر بیرون نمی آرد

زخامی بی بصیرت را سفر بیرون نمی آرد

که از میخانه کس دامان تر بیرون نمی آرد

که از هنگامه مستان خبر بیرون نمی آرد

که بی آهن شرار از سنگ سر بیرون نمی آرد

زتاریکی شب ما را سحر بیرون نمی آرد

که از بادام تلخی را شکر بیرون نمی آرد

گداز این سکه را از سیم و زر بیرون نمی آرد

که نشتر زین رگ پیچیده سر بیرون نمی آرد

زدریا هر سبک مغزی گهر بیرون نمی آرد

که خامی را فشردن از ثمر بیرون نمی آرد

که از شوق فنا چون مور پر بیرون نمی آرد