تا شد از صدق طلب چون صبح، روشن جان ما

از خزف ناز گهر از بردباری می کشیم

رزق ما آید به پای میهمان از خوان غیب

ما به تردستی زبان خصم کوته می کنیم

نشأه رطل گران از سنگ می یابیم ما

می کنیم از ترزبانی دشمنان را مهربان

نیست چون آیینه تصویر، امید نجات

غافلان را شهپر طاوس می آید به چشم

در گرفتاری ز بس ثابت قدم افتاده ایم

ما ز گل پیراهنان صائب به بویی قانعیم