که زخم کهنه ام بی بخیه از خمیازه می گردد

به این دستور اگر حسن تو بی اندازه می گردد

که از صدق طلب سنگ نشان جمازه می گردد

زهم پاشیدن صحبت مرا شیرازه می گردد

که از بلبل گلستان صاحب آوازه می گردد