زعکسش لرزه بر آیینه گوهرنگار افتد

زناحق کشتگان پروا ندارد آن سبک جولان

زبی پروا نگاهی آب در چشمش نمی گردد

نیندازد به خاک آن را که عشق از خاک بردارد

مخور بر دل مرا کز زخم دندان پشیمانی

به صیقل مشکل است از دل زدودن زنگ ذاتی را

نشد از جستجو زنجیر مانع شوق مجنون را

ملرزان ذره ای را دل که خورشید بلند اختر

به روی تازه نتوان پرده پوش فقر گردیدن

مصور می شود بی پرده آن آیینه رو صائب