بار کوه قاف بتواند به آسانی کشید

قبله خود کن کمانی را که نتوانی کشید

تا چو قربانی سر و کارم به حیرانی کشید

گنج رخت از بیم چشم بد به ویرانی کشید

وقت آن کس خوش که این صندل به پیشانی کشید

هر که دست از دامن اشک پشیمانی کشید

این می پرزور را نتوان به پنهانی کشید