ز آنچه دامن می کشیدم از گریبان سر کشید

هر که را چون شمع آتش از گریبان سر کشید

با کمال سرکشی از طوق فرمان سر کشید

چون تواند مشت خاشاکی زطوفان سر کشید؟

شعله عشق تو هر کس را که از جان سرکشید

وای بر دیوانه ای کز سنگ طفلان سر کشید

پای خواب آلود نتواند ز دامان سر کشید

شد عزیز آن کس که چون یوسف به زندان سر کشید

زود بالد سبزه ای کز آب حیوان سر کشید

راه پیمایی که از خار مغیلان سر کشید

نخل پرباری که از دیوار بستان سر کشید

از گریبان صبح را خورشید تابان سر کشید