خواری از اغیار بهر یار می باید کشید

از زمین شور، آب تلخ می آید برون

نیست بوی آشنا را تاب غربت بیش ازین

یا چو مردان گام می باید زدن در راه عشق

روزگاری شد که خون بلبلان افسرده است

به زهمواری سلاحی نیست در الزام خصم

روی تلخ بحر را گوهر تلافی می کند

جان ز سنگ و دل ز آهن کن که با نازکدلی

هر نگاهی محرم رنگ لطیف عشق نیست

بوی گل را می کند افزون هجوم برگ گل

تا درین باغی، به شکر این که داری برگ و بار

هر که را صائب متاع یوسفی دربار هست