بی غرض چون شد سخن تأثیر دیگر می دهد

عزم چون افتاد صادق راهبر در کار نیست

در مقام قهر، احسان از بزرگان خوشنماست

نیست از دریای آتش غم اگر دل محکم است

در ترازوی گهربار سخاوت میل نیست

سنگ می گردد به اندک روزگاری پیکرش

داغ را در سینه من چون سپند آرام نیست

رتبه نومیدی از عمر ابد بالاترست

می رساند دل به کوی یار مشت خاک ما

هر که را شمشیر غیرت در نیام زنگ نیست

می کند تأثیر صحبت کار خود هر جا که هست

هر گدا چشمی ندارد راه در درگاه دل

آه ازین گردون کم فرصت که می گیرد سحر

ما به دست تنگ خرسندیم، ورنه روزگار

می کند صائب گرانبارش ز داغ بی بری

نیست رسم ما شکایت صائب از بیداد چرخ