از فشار طوق قمری سرو موزون می شود

عشق کی سیراب از دلهای پرخون می شود؟

خوبی خط پرده رخسار مضمون می شود

ورنه لیلی همچو آهو رام مجنون می شود

خون هر کس رزق آن لبهای میگون می شود

پاک گوهر از بخیلان بیش ممنون می شود

هر که چون خم خالی از خود شد فلاطون می شود

از وفور مال، حرص جاه افزون می شود

می شود دریای رحمت دل چو پر خون می شود