غنچه چون افتاد بازیگوش خود وا می شود

چشمهای شوخ بی تعلیم گویا می شود

کار چون شیرین فتد خودکار فرما می شود

شست چون گرد ره از خود سیل دریا می شود

بیشتر دلهای غافل خرج دنیا می شود

ورنه از قد دو تا این غم دو بالا می شود

بوی گل در زیر چندین پرده رسوا می شود

شاخ گل در بوستان چندان که رعنا می شود

هر که را داغ از درون چون لاله پیدا می شود

هر که چون نرگس درین گلزار بینا می شود