از حریصان تشنه چشمی حرص را افزون شود

حسن را مشاطه ای چون چشم پاک عشق نیست

سینه چاک از نقش می گردد عقیق آبدار

می شود چون گل به اندک فرصتی پا در رکاب

می کند جوش بهاران آهوان را شیر مست

عشق اگر بی پرده سازد لذت آزار را

از کمال نو خطان ظاهرپرستان غافلند

می دهد از چشم لیلی یاد داغ لاله اش

تا توان حاجت روا گردید از درگاه عشق