دل ز قید جسم چون آزاد گردد وا شود

قفل دل را نیست مفتاحی بغیر از دست سعی

گربه سنگ و آهن از چشم بدان گیرم پناه

می توان روز سیاه از خصم داد خود گرفت

در مقام حیرت دیدار، حرف وصوت نیست

چون نیفتد دل به حال مرگ بی شور جنون؟

شور عشق است این که بی سر کرد صد منصور را

هر طلسمی را به نام باددستی بسته اند

آبرو صائب به گوهر دادن از دون همتی است