دستگاه شور من از دامن هامون فزود

می نماید گوهر شب تاب در شب خویش را

از دو صد قانون نگردد کشف بر حکمت شناس

گاه باشد خرمنی از دانه ای فاسد شود

زود عالمگیر گردد چون دومصرع شد بلند

از فریب نعل وارون فلک غافل شدند

جای حیرت نیست، خرمنها تمام از دانه ای است

بود راز آن دهن پوشیده صائب، از چه روی