مشت آبی لشکر خواب گران را بس بود

آه گرمی روی سخت آسمان را بس بود

آه سردی ریزش برگ خزان را بس بود

کرم شب تابی چراغ این دودمان را بس بود

باد در فرمان سلیمان زمان را بس بود

پنجه مردانگی شیر ژیان را بس بود

طوق قمری دیده بان سروروان را بس بود

مهر خاموشی سپر تیغ زبان را بس بود

جذبه منزل دلیل این کاروان را بس بود

صائب از مکتوب، عنوان نکته دان را بس بود