از شکست تن کمند شوق را پرچین کنند

بگذرند از نه فلک چون رخش همت زین کنند

تا دم خود را چو آهوی ختا مشکین کنند

تا چو گوهر استخوان خویش را شیرین کنند

تا زطاعت پله میزان خود سنگین کنند

خانه ها را زرنگار از چهره زرین کنند

دردهای کهنه را درمان به درد دین کنند

گر ز روی شوق خون مرده را تلقین کنند

کاه برگی را که آن دریادلان تمکین کنند

چون سبو در پای خم از دست خود بالین کنند

خون خود با خونبها در دامن گلچین کنند

کآبهای تلخ را این ابرها شیرین کنند