گوشه گیران در سخاوت بی نظیر عالمند

با کمال بی نیازی ناز مردم می کشند

خسروان در یوزه همت ازیشان می کنند

در نمد هر چند پنهان کرده اند آیینه را

از لب خشکند سوهان درشتیهای نفس

می کنند از جان فارغبال سیر لامکان

خودفروشی را به بی سرمایگان بخشیده اند

کرده اند از دولت دنیا به خواب امن صلح

هر هلالی را به همت گرچه می سازند بدر

دستشان هر چند کوته تر بود از آستین

گرچه بیکارند پیش مردم کوتاه بین

صائب از دامان ایشان دست رغبت بر مدار