در گلستانی که بلبل جوش غیرت می زند

می شود از سنگ طفلان چون تن مجنون کبود

در شبستانی که می سوزد برون در سپند

عشق از هر کس که می خواهد حدیثی وا کشد

هر که چون عنقا کنار از مردم عالم گرفت

می شود چون لاله روشن شمع امیدش زسنگ

هر که در دولت نبیند پیش پای خویش را

گرچه از طوفان کثرت هر زمان در عالمی است

هر که را چون خال، حسن عنبرین خط روی داد

ابر رحمت شست صائب نامه اعمال من