گلرخان از خون ما رخساره گلگون کرده اند

از غبار خاکساری دیده رغبت مپوش

سهل باشد سر بر آوردن زجیب آسمان

در نظر بازی سرآمد چون نباشند آهوان؟

آنچه می پیچد درین دریا به خود، گرداب نیست

جامه خاکستری از سوز دل پوشیده اند

در بیابان جنون هر جا که جوش لاله ای است

عارفان صائب زسعدو نحس انجم فارغند