از ملامتگر نیندیشد دل افگار ما

از نسیم نوبهاران مغزها آشفته شد

شیوه ما سخت جانان نیست اظهار ملال

ما به خون خود دهان تیشه شیرین می کنیم

غنچه های سر به مهر گلستان راز را

جبهه می خارد به ناخن شیر خواب آلود را

مغز دینداری است آن کفری که ما خوش کرده ایم

گر چه از خاکیم، در جنبش گرانجان نیستیم

در شکست ناخن خود دست بر می آورد

کو می تلخی که تا بویش نهد پا در رکاب

هیچ ره صائب به حق نزدیک تر از درد نیست