صبح بر خورشید می لرزد ز آه سرد ما

از رگ خامی نباشد میوه ما ریشه دار

فتح ما آزاد مردان در شکست خود بود

می شود مژگان آتشبار، هر خاری که هست

بازی ما گر چه اول خام می آید به چشم

دامن صحرا ز اشک آهوان شد لاله زار

ناز پرورد خرام قامت رعنای اوست

این جواب آن غزل صائب که طالب گفته است