هر سخنسازی به آن آیینه رو همخانه شد

حلقه بیرون در گشتم حریم زلف را

توتیا شد سنگ طفلان و جنون من بجاست

بیخودی از خود پرستیها به فریادم رسید

بر دو بینان کار در دریای وحدت مشکل است

از شراب لعل شد کان بدخشان سینه اش

یک خم می بود عالم تا اثر از ما نبود

برگ عیش حسن از دامان پاک عاشق است

فکر آب و نان برآورد از حضور دل مرا

چشم ما روزی که شد باچین ابرو آشنا

خار خار آرزو در جان هر کس ریشه کرد

دل شد از نظاره روی عرقناکش خراب

حسن از گستاخی ما رفت در ابر نقاب

سرگذشت زندگی و مرگ از صائب مپرس