می دهد در بیضه فولاد پر آیینه را

خارخار عشق سازد در جگر آیینه را

شوخی حسن تو دارد دربدر آیینه را

حسن محجوبی که افکند از نظر آیینه را

هست اقبال سکندر در نظر آیینه را

همچو موم سبز می گیرد به بر آیینه را

آب می گردد همان در چشم تر آیینه را

گر چنین سازد جمالت بی خبر آیینه را

عاشق از رخسار می گیرد به زر آیینه را

بیم زنگارست از آب گهر آیینه را

پاک نتوان کرد با دامان تر آیینه را

می خلد در دل ز جوهر نیشتر آیینه را

می دهد ترجیح، طوطی بر شکر آیینه را

ورنه صد تیغ است در زیر سپر آیینه را