عیبجو چندان که عیب از ما بدر می آورد

گر گهر در آتش افتد، به که از قیمت فتد

دست کوته دار از طول امل کاین شاخسار

هر که را چون رشته دور چرخ پیچ و تاب داد

نخل مومین، میوه خورشید بار آورد و ریخت

آب تیغ او عجب دارم نصیب من شود

بخت ما حاضرجوابی از مزاج کوه برد

حسن در هر جا که باشد چشم زخمی لازم است

صائب از تلخی مذاق عیبجو رد می کند